«Ғылымдар дүниелік сиқыр болмақ,

Оқыған ол ғылымды кәпір болмақ».

Зулатып шариғатты шарт жүгініп,

Молдекең отырғанда мойнын толғап.

Сондықтан заман жүйрік, біздер шабан,

Артында ілесе алмай жүрміз һәман.

Күн сайын өзгеріліп, өнер артып,

Бәрі де бара жатыр алға таман.

«Заманың түлкі болса, тазы боп шал» –

Деген сөз аятпенен бірдей маған.

Алақтап артымызға қарағыштап,

Жүргенде-ақ озып, ұзап кетті заман.

«Нәрсені түске енбеген өңде көрдік,

Соларды тапқан – ғылым» дейміз жаман.

«Ғылым» деп нені үйрендік біздер жаста,

(Айтқаным бекер болса, алмай таста!

Табылар ақтайтын да, боқтайтын да,

Сөз емес арнап жазған дос пен қасқа...)

Ғылым бар бет жуу да талай дедік,

Жуған жөн бұлай бастап, бұлай дедік.

Жусаңдар солай етіп сауабы көп,

Жаза бар жумағанда олай дедік.

Шарттар көп дедік ғұсыл құйынғанда,

Шаһуат пәлендей боп құйылғанда.

Қалайша көзде... деп айтпады екен?

Үйрет, – деп, мұның бәрін бұйырғанда!

Әйелмен пәлен бар деп жанасқанда,

«Пәлен» деп ұйқысырап адасқанда,

Үйрету балаларға қандай жақсы,

Ақылға салып, ойлап, бал ашқанда.

Мектепте оқымаған білмей жүр ғой

Жердегі мал-мақұлық, құс аспанда.

Айтамын молдекең жоқ оңашада,

Сөз бермес «кәпірсің» деп таласқанда.